تصویر بر وزن T1 Fat-Sat

تشخیص تصویر با وزن T1 و حذف چربی:

اشباع چربی(Fat saturation) یک تکنیک MRI است که برای حذف سیگنال بافت چربی طبیعی و کاهش آرتیفکت شیفت شیمیایی، بهبود نمایش جذب ماده کنتراست و نمایش بافت استفاده می شود.

برای حذف سیگنال چربی از یک سکانس MRI، یک ماژول ویژه حذف چربی در ابتدای آن سکانس وارد شود.

حذف چربی در یک سکانس MRI با پنج تکنیک قابل دستیابی است؛ شامل:

> spectral fat saturation

> STIR (short tau inversion recovery)

> SPAIR (spectral presaturation with inversion recovery)

> dixon method

> water excitation method

ظاهر تصاویر MRI:

ساده ترین راه برای شناسایی تصاویر با وزن T1 fat-sat، بررسی بافت های چربی در بدن است (مانند چربی زیر جلدی و چربی در مغز استخوان) و نواحی حاوی بافت چربی در این تصاویر، بصورت تیره به نظر می رسند.

تمام ویژگی های دیگر تصاویر با وزن T1 fat-sat، از لحاظ ظاهری مانند تصاویر وزن T1 می باشند.

در اینجا نحوه نمایان شدن بافت های مختلف در تصاویر MRI با وزن T1 fat-sat، آمده است:

مغز استخوان: – تیره
ماهیچه ها: – خاکستری
خون متحرک: – تیره
ماده سفید: – خاکستری روشن
ماده خاکستری: – خاکستری
مایعات: – خاکستری تیره یا تیره
CSF: – تیره
استخوان: – تیره
چربی: – تیره
هوا: – تیره

ظاهر پاتولوژیکی:

فرآیندهای پاتولوژیک معمولاً محتوای آب را در بافت ها افزایش می دهند. در نتیجه؛ این افزایش مایع در ناحیه پاتولوژی، منجر به کاهش شدت سیگنال در تصاویر با وزن T1 و افزایش شدت سیگنال در تصاویر با وزن T2 می شود.

در نتیجه، فرآیندهای پاتولوژیک معمولاً در تصاویر با وزن T2 بصورت روشن و در تصاویر با وزن T1 بصورت تیره قابل مشاهده می باشند.

پاتولوژی های حاوی چربی: پاتولوژی های حاوی بافت چربی در تصاویر T1 fat-sat تیره به نظر می رسند (مانند لیپوم).

تومورهای جامد: تومورهای جامد اغلب در این تصاویر، در مقایسه با بافت سالم اطراف، دارای شدت سیگنال کمتر(تیره‌تر) یا سیگنال مشابه می باشند. درجه تبره گی تصاویر بسته به ترکیب و عروق تومور می تواند متفاوت باشد.

تومورهای کیستیک: اگر یک تومور حاوی کیست باشد، به دلیل محتوای مایع درون آن‌ها، شدت سیگنال تصاویر کاهش می یابد، در حالی که قسمت‌های جامد تومور، دارای شدت سیگنال بالا خواهد بود.

کیست ها: کیست های ساده پر از مایع معمولاً به دلیل محتوای بالای آب در داخل کیست، در این تصاویر دارای شدت سیگنال کمتر(تیره‌تر) می باشند.

انفارکتوس ها: انفارکتوس هایی که در نتیجه کمبود خون رسانی به بافت ایجاد می شوند، در این تصاویر با شدت سیگنال کمتر(تیره‌تر) بنظر می رسند.

خونریزی ها:
خونریزی‌های حاد: خونریزی‌های حاد، مانند خونریزی‌های جدید، اغلب به دلیل تبدیل دی‌اکسی هموگلوبین(deoxyhemoglobin) به متهموگلوبین داخل سلولی(intracellular methemoglobin)، در تصاویر T1 fat-sat با شدت سیگنال کمتر(تیره‌تر) بنظر می رسند.

خونریزی‌های مزمن: در خونریزی‌های مزمن یا قدیمی تر، ظاهر ممکن است متفاوت باشد و با شکسته شدن فرآورده‌های خونی و متابولیزه شدن، ممکن است با شدت سیگنال کمتر(تیره‌تر) یا سیگنال مشابه دیده شوند.

عفونت ها: بافت های دارای عفونت ممکن است شدت سیگنال متغیر داشته باشند. اغلب، آنها در در تصاویر T1 fat-sat با شدت سیگنال کمتر(تیره‌تر) یا سیگنال مشابه بافت های اطراف بنظر می رسند.

کاربرد تصاویر بر وزن T1 fat-sat:

برای تصویربرداری هیپوفیز
برای تصویربرداری ستون فقرات
برای تصویربرداری لگن
برای تصویربرداری بخش قدامی گردن، اربیت و صورت
برای تصویربرداری سیستم اسکلتی عضلانی
برای تصویربرداری از اندام(فوقانی و تحتانی)
برای تصویربرداری قلب

نمونه تصاویر بر وزن T1 fat-sat:

تصویر بر وزن T1 Fat-Sat

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ