اندیکاسیون:
ضایعات مغز استخوانی، اختلالات مربوط به مفصل سینوویال(التهاب سینویوم، التهاب بورسا، کیست گانگلیون)، عفونت، پارگی عضلات و لیگامنت ها، بررسی بافت نرم، نکروز عروقی(نکروز آوسکولار)، تومور یا عفونت در استخوان، مفصل و بافت نرم، گیرافتادگی عصب، شکستگی های مخفی، شکستگی در کودکان
وضعیت بیمار:
بیمار در حالت پرون و به صورت Head First وارد می شود.
دست بصورت کشیده در بالای سر بیمار قرار گرفته و از پدها برای ثابت کردن دست بیمار استفاده کنید.
SPR یا محل سانتر:
محل سانتر(SPR)؛ روی قاعده متاکارپ سوم دست قرار میگیرد.
وسایل مورد نیاز:
کویل مورد استفاده: کویل انعطاف پذیر(Large Flex)
سکانس های پیشنهادی:
مرحله اول انجام اسکنوگرام یا لوکالیزاتور است. این مرحله حدود 5 ثانیه طول می کشد، که تصویر به دست آمده ارزش تشخیصی ندارد. این تصویر در سه پلان (آگزیال، کرونال و ساژیتال) به دست می آید.
سکانس های قبل از تزریق:
3 Plane Localizer: Axial , Sagital , Coronal
Axial PD Fat Sat
Coronal T1
Coronal T2
Coronal PD Fat Sat
Sagittal PD Fat Sat
سکانس های تکمیلی:
Coronal STIR(در بیماران تروما)
نحوه اجرای پروتکل:
سکانس آگزیال:
مقاطع آگزیال را روی صفحه کرونال تنظیم کنید، زاویه پلان ها بگونه ای باشد که جهت اسلایس ها عمود بر استخوان های Metecarpal و Phalangeal دست باشد.
موقعیت مقاطع را در دو صفحه دیگر نیز بررسی کنید.
تعداد برش ها باید بقدری باشد که از نوک انگشتان دست تا قسمت دیستال مفصل رادیو اولنار را پوشش دهد.
سکانس کرونال:
مقاطع کرونال را روی صفحه آگزیال و به موازات خطی که از استخوان های متاکارپ می گذرد، تنظیم کنید. موقعیت مقاطع را در دو صفحه دیگر نیز بررسیکنید.
تعداد برش ها باید بقدری باشد که تمام کف دست از سطح دورسال(پشتی) تا سطح پالمار را پوشش دهد.
سکانس ساژیتال:
مقاطع ساژیتال را روی صفحه آگزیال و عمود بر خطی که از استخوان های متاکارپ می گذرد، تنظیم کنید. موقعیت مقاطع را در دو صفحه دیگر نیز بررسی کنید.
تعداد برش ها باید بقدری باشد که کف دست از سطح داخلی تا سطح خارجی را پوشش دهد.
تنظیمات پارامترها:
ضخامت اسلایس(Slice Thickness): 6-8 mm
فاصله برش ها(Slice Gap): معمولا به اندازه 20% ضخامت اسلایس درنظر گرفته می شود.
منطقه مورد مطالعه (FOV): 150-190mm
آرتیفکت ها:
آرتیفکت حساسیت به مگنت: در اثر وجود پروتز و پین در بافت بوجود می آید.