اندیکاسیون:
افتادگی پلک (Proptosis)، اختلالات بینایی، ارزیابی ضایعات توده ای چشم یا حفره چشم
کنترااندیکاسیون:
- ایمپلنت های فعال الکتریکی، مکانیکی یا مغناطیسی: مانند باطری قلبی، پمپ انسولین، تحریک کننده های عصبی و ایمپلنت های گوش
- کلیپس های آنوریسم داخل مغز(به استثناء مواردی که از جنس تیتانیوم است)
- کلیپس های جراحی فرومغناطیس
- اجسام خارجی فلزی داخل چشم.
- وجود گلوله در بدن بیمار
- بیماران باردار
وضعیت بیمار:
بیمار در حالت سوپاین و به صورت Head First وارد می شود. سر بیمار بصورت کاملا صاف داخل کویل قرار گیرد.
خط بین مردمکی یا IPL موازی تخت قرار گیرد.
SPR یا محل سانتر:
محل سانتر(SPR)؛ باریکه نور طولی روی خط میانی بدن و باریکه نور افقی از اربیت ها عبور کند(روی گلابلا سانتر شود).
وسایل مورد نیاز:
در صورت استفاده از کویل Head، موقعیت بیمار با تصویربرداری معمول مغز یکسان خواهد بود.
ولی در صورت استفاده از از کویل سطحی Loop coil (همچنین به عنوان کویل TMJ نامیده می شود)، باید کویل را تا حد ممکن نزدیک به چشم ها قرار دهید و مطمئن شوید که هر حلقه به خوبی در مرکز قرار دارد.
باندها و بالشتک های ثابت کننده سر، گوشی و … مورد نیاز است.
سکانس های پیشنهادی:
مرحله اول انجام اسکنوگرام یا لوکالیزاتور است. این مرحله حدود 5 ثانیه طول می کشد، که تصویر به دست آمده ارزش تشخیصی ندارد. این تصویر در سه پلان (آگزیال، کرونال و ساژیتال) به دست می آید.
سکانس های قبل از تزریق:
3 Plane Localizer: Axial , Sagital , Coronal
Axial T1
Axial T2 Fat Sat
Coronal T2 or STIR
Sagital T2
Sagital Oblique T2 (برای هر چشم جداگانه)
سکانس های بعد از تزریق:
Axial T1
Axial T1 Fat Sat
Coronal T1 Fat Sat
کاربرد MRI چشم با تزریق:
استفاده از ماده کنتراست، جهت ارزيابي عصب اپتيك و کیاسما و همچنین توده هاي داخل چشمي کاربرد دارد.
باتوجه به اینکه چربي هاي اطراف چشم بعد از تزریق ماده حاجب افزایش سیگنال پیدا کرده و شدت سیگنال (SI) ساختمان این نواحي با چربي هاي اطراف يكسان مي گردد لذا استفاده از پرتکل T1 Fat Sat ضروري است.
نحوه اجرای پروتکل:
سکانس آگزیال:
پلان ها به موازات عصب اپتیک، بطوریکه از حاشیه تحتانی اربیت تا بالای کیاسمای اپتیک را بپوشاند.
سکانس ساژیتال:
همانند ساژیتال مغز، پلان ها به موازات Mid-Brain و از طرفین تمام لوب تمپورال را بپوشاند.
- به دلیل زاویه ای که عصب بینایی(Optic Nerve) دارد، در پلان ساژیتال به صورت ابلیک مشاهده می شود، به همین علت در پروتکل چشم علاوه بر پلان ساژیتال(Sagital T2)، باید پلان ساژیتال ابلیک(Sagital Oblique T2) نیز در 2 گروه مختلف انجام شود که به موازات عصب اپتیک همان طرف تنظیم میشود، بطوریکه تمام حفره اپتیک را از طرفین بپوشاند.
سکانس کرونال:
پلان ها از خلف حفره چشم تا خلف کیاسمای اپتیک را می پوشاند و بر عصب اپتیک عمود است.
- تکنیک STIR، علاوه بر پلان کرونال، در پلان آگزیال نیز استفاده می شود.
- بعد از تزریق کنتراست مدیا، نباید از تکنیک STIR استفاده کرد چون کنتراست مدیا، میزان T1 بافت ها را کاهش می دهد و به چربی نزدیک می کند.
- در بیمارانی با التهاب عصب اپتیک، برش های نازک کرونال با سرکوب چربی از میان اوربیت ها برای مقایسه اپتیک راست و چپ مفید است.
تنظیمات پارامترها:
ضخامت اسلایس(Slice Thickness): 3 mm
فاصله برش ها(Slice Gap): معمولا به اندازه 20% ضخامت اسلایس درنظر گرفته می شود.
منطقه مورد مطالعه (FOV): 200mm
در MRI چشم از ماتریس کوچک و FOV کوچک استفاده می شود تا SNR مثبت باشد.
آرتیفکت ها:
چهار نوع آرتیفکت در چشم وجود دارد:
آرتیفکت حرکتی: به علت پلک زدن ایجاد می شود.
راه حل آن باز نگه داشتن چشم بیمار و داشتن نگاه ثابت و مستقیم می باشد.
آرتیفکت حساسیت به فلز: به دلیل استفاده از لوازم آرایش ایجاد می شود که حاوی Fe2O3 هستند.
آرتیفکت الایزینگ: به دلیل FOV کوچک ایجاد می شود (مثلا نوک بینی در محل اکسیپیتال دیده می شود).
راه حل آن، افزایش NSA (متوسط سیگنال گیری) و یا افزایش FOV می باشد.
آرتیفکت Chemical shift: به دلیل چربی موجود در حفره چشم ایجاد می شود که با حذف چربی به وسیله بازیافت معکوس (تکنیک Stir) برطرف می شود.